(ความเห็นผู้โพสต์)จีนในปัจจุบันเขาต้องเป็นจักรวรรดินิยมเหนือใครๆ สิ่งที่เขายังขาดก็คือเศรษฐกิจสงครามที่ครบวงจรที่ยังสู้อเมริกาและยุโรปบางประเทศไม่ได้ มีทางเดียวก็คือต้องก่อสงครามทุกรูปแบบเพื่อค้าอาวุธ
โคตรสัมปทานในลาว
-----------
อ่านที่คุณทรงฤทธิ โพนเงิน เขียนเรื่องทีทางการลาวให้สัมปทานที่ดินแถวหลวงน้ำทากับเอกชนจีน 450 ปีเพื่อสร้างเขตเศรษฐกิจพิเศษ ในเนชั่นสุดสัปดาห์แล้ว รู้สึกหนาวใจแทนคนเล็กคนน้อยชาวบ้านลาวจริงๆครับ
-----------
อ่านที่คุณทรงฤทธิ โพนเงิน เขียนเรื่องทีทางการลาวให้สัมปทานที่ดินแถวหลวงน้ำทากับเอกชนจีน 450 ปีเพื่อสร้างเขตเศรษฐกิจพิเศษ ในเนชั่นสุดสัปดาห์แล้ว รู้สึกหนาวใจแทนคนเล็กคนน้อยชาวบ้านลาวจริงๆครับ
ทางการลาวคิดว่าตัวเองไม่มีจุดดึงดูดนักลงทุนต่างชาติเท่ากับประเทศเพื่อนบ้าน จึงสร้างจุดขายด้วยการให้สัมปทานยาวนานและสิทธิต่างๆ อันแสนเหลือเชื่อมากมาย
ทั้งจีน เวียดนามและไทย จึงแย่งกันเข้าไปตักตวง โดยเฉพาะจีน
จีนใช้นักธุรกิจนำล่องเข้าไปสร้างเขตเศรษฐกิจพิเศษในลาวหลายจุด โดยเฉพาะตามลำน้ำโขง ส่วนใหญ่ได้สัมปทาน 99 ปี(แต่ต่ออายุได้อีก)
ที่ว่าเป็นเขตเศรษฐกิจ "พิเศษ"นั้น พิเศษจริงๆครับ เพราะเขาใช้ทหารและตำรวจจีนมาดูแลคนของเขาเลย เหมือนกับสิทธิสภาพนอกอาณาเขต โดยผู้ได้รับสัมปทานสามารถทำอะไรได้ตามอำเภอใจ เพราะฉะนั้นทรัพยากรทั้งหลายตั้งแต่ในดินไปถึงยอดเขาและแหล่งน้ำ เขาเอาจนเหี้ยน
ในช่วงหลายปีมานี้ทั้งอาตี๋อาหมวยนับหมื่นนับแสนคนทยอยกันมาปักหลักอยู่ในเขตเศรษฐกิจพิเศษ ขณะที่ประชาชนลาวถูกกันให้อยู่ห่างออกไป
หลายเดือนก่อนผมข้ามฟากจากเมืองเชียงแสนไปฝั่งเมืองต้นผึ้งของลาว เพราะอยากรู้ว่าเขาจัดการกับชาวบ้านลาวกันอย่างไร หลังจากที่ทางการจีนได้สัมปทานที่ดินบริเวณนี้สร้างเป็นสถานบันเทิงและบ่อนคาสิโนมาหลายปี
ปรากฏว่าชาวบ้านทั้งหมู่บ้านที่เคยต่อต้านการถูกโยกย้ายหายไปหมดแล้ว รวมทั้งวัดเก่าแก่ เพราะบริเวณนั้นเคยเป็นอาณาจักรโบราณที่ชื่อว่าสุวรรณโคมคำ ก็หายไปเช่นกัน ทางเข้าหมู่บ้านถูกปิดโดยเอาหินก้อนใหญ่ๆมากั้นไว้
ภายในเขตสัมปทานนอกจากสิ่งปลูกสร้างที่เป็นสถานบันเทิงและที่อยู่อาศัยมากมายแล้ว ยังเต็มไปด้วยสวนกล้วยหอม
นักธุรกิจจีนลงทุนปลูกกล้วยหอมกันมากมายตลอดริมน้ำโขง โดยอัดสารเคมีทั้งปุ๋ยและยาไม่ยั้ง ทำให้ต้นกล้วยงามชอุ่ม ออกเครือยาวและลูกใหญ่
ขณะนี้ลำห้วยบางแห่งบนฝั่งลาวไม่สามารถใช้น้ำได้แล้ว เพราะเต็มไปด้วยสารเคมี(ที่ไหลลงแม่น้ำโขง)
เผอิญผมเจอคนขับรถรับจ้างที่เคยอยู่หมู่บ้านที่เคยต่อต้านทุนจีนเลยให้เขาพาไปดูถิ่นที่อยู่ใหม่ที่เป็นแปลงอพยพ ซึ่งเขาสร้างบ้านลักษณะเดียวกับบ้านจัดสรร
"เราอยู่กันไม่มีความสุขหรอกครับ เพราะเคยทำไร่ทำนา พอมาอยู่บ้านแบบนี้ก็ไม่รู้จะทำมาหากินอะไร ส่วนใหญ่เลยอพยพข้ามไปหางานทำฝั่งไทย"หนุ่มลาวเล่าถึงสถานการณ์ "เขาไม่ได้จ้างพวกเราทำงานในนี้หรอก เขาจ้างแรงงานพม่าเป็นส่วนใหญ่ หรือไม่ก็เอาคนงานจีนมาจากประเทศ"
ทุกวันนี้รัฐบาลลาวพยายามเอาใจทุนจีนอย่างสุดลิ่มทิ่มประตู ในภาคเหนือลาวแต่ละวันมีไม้ต้นใหญ่ๆลำเลียงเข้าจีนจำนวนมหาศาล ขณะที่แม่น้ำสายต่างๆ ทั้งแม่น้ำอู แม่น้ำโขง มีโครงการสร้างเขื่อนผุดกั้นมากมาย
คนเล็กคนน้อยในลาวถูกโครงสร้างอำนาจเบื้องบนกดทับและจำท่องคำว่า "เสียสละ"เพื่อชาติอยู่เสมอ แม้คนจำนวนมากเริ่มคับข้องใจ แต่ยังไม่มีใครกล้าปริปาก
การให้สัมปทานที่ดินกับทุนจีน 450 ปี ทำให้ผมนึกภาพไม่ออกว่าสุดท้ายแล้ว ประเทศนี้จะเหลืออะไร และคนเล็กคนน้อยจะไปขดตัวกันอยู่ที่ไหนในอนาคต
-------------
-------------
สุริยา มาดีกุล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น